
Despois de aquel tráxico incidente, ó chegar a sua casa e despois de fumarse un porro cargadiño de marijuana tomou unha segunda decisión, dispúxose a cometer unha segunda estupidez. A estúpida de Elen imaxinábase soa o resto da sua vida e tiña razón... saboreou os restos da pólvora que ainda permanecía recordando o cercano asasinato e apretou de novo o gatillo... o sangue mesturado cos sesos salpicaron todo o dormitorio, o seu corpo semi-ispido adquiría unha tonalidade azulada e permanecía tumbado sobre unha gran mancha vermella ... agora si que está soa, pero xa non pode setir nada...
2 comentarios:
Un bo relato, cru e efímero, gustoume moito.
Impactante, dice moito con poucas verbas, como ten que ser (ou como me gusta a mín que sexa).
Saúdos.
Publicar un comentario
Suscribirse a Enviar comentarios [Atom]
<< Inicio