Reencontro inesperado
Cando a coñecín, recordoume a unha amiga da infancia, pareceronme igualiñas, os xestos, a mirada, a forma de falar pero un pouco mais crecidiña.
Oxe preguntándolle por preguntar cal era o seu nome real, (porque sempre a chamamos todos polo nome de pila), dixome que era Sara, Igual que a rapaza a que me recordaba. Non pensei en ningún momento que poidese ser ela, pero cando me dixo que eu lle recordaba borrosamente a un amigo do colexio, deime de conta que era ela. Menuda coincidencia, fai meses que pensaba que xa a coñecía, pero en realidade coñezoa dende fai anos.
Para min foi unha alegría.
Oxe preguntándolle por preguntar cal era o seu nome real, (porque sempre a chamamos todos polo nome de pila), dixome que era Sara, Igual que a rapaza a que me recordaba. Non pensei en ningún momento que poidese ser ela, pero cando me dixo que eu lle recordaba borrosamente a un amigo do colexio, deime de conta que era ela. Menuda coincidencia, fai meses que pensaba que xa a coñecía, pero en realidade coñezoa dende fai anos.
Para min foi unha alegría.
Etiquetas: alegría, recordoume, reencontro, sara
3 comentarios:
é certo, as veces ocorren na vida cousas inesperadas e das que deberiamos estar agradecidos,
unha aperta.
entendo o ke leo pero e k é tan raro... dende bilbao, dunha rapaza á ke lle justa o galego
"amelia-79" estou dacordo contigo
"morea" grazas pola crítica, eu sou moi rariño jajajaja.
Paréceme moi ben que unha rapaza do Pais Vasco lle interese o galego!!!
Publicar un comentario
Suscribirse a Enviar comentarios [Atom]
<< Inicio